Cantiga VLII

Quen fala de mín, quen fala,
quen fala de mín quen é,
será algún zapato vello
que non me sirve no pé.

Cantiga VLI

Andivécheste gabando

que eras boa comenencia,

saco de tundir nos foles

furadiño e sin concencia.

Cantiga VL

Andivécheste gabando

que te querían os mozos,

que te han querer a ti

sacho de cavar nos toxos

Cantiga XLIV

Si ti viras o que eu vin
habías de estremecer,
unha formiga rabela
que me quería comer.

Cantiga XLIII

Vexo a casa dos meus pais,
tamén vexo a dos meus sogros,
¡cando serei eu a dona
daquel caserío todo!

Cantiga XLII

Alá arriba naquel alto,
púxenme a chorar un pouco,
choraba por meu irmau
io penar era por outro.

Cantiga XLI

A misa a que ti vas,
teño dito que eu non vou,
nin ti rezas nin eu rezo,
nin con devoción estou.

Cantiga XL

¡Ai, quen poidera mirarte

trinta días cada mes,

un día cada semana,

cada minuto unha vez!

Cantiga xxxix

Viva quen agora chega
e quen agora chegou,
estaba para me ir en bora
i agora xa non me vou.

Cantiga xxxviii

Por ese que anda no baile,
por ese que entrou agora,
por ese que anda no baile
cantaría a noite toda.

Cantiga xxxvii

O gaitero de Soutelo

Meniñas, correde a velo,

Que é moita a gaita gaitiña

Do gaiteiro de Soutelo.

Cantiga xxxvi

Carballeira de Tenorio

Heina de manda cortar,

Cando vou para Pontevedra

Quítame a vista do mar.

Cantiga xxxv

Cando salín de Soutelo

Os meus ollos eran fontes,

Adios montes de Soutelo,

Adios Soutelo de Montes.

Catiga XXXIV

Os curas i os taberneiros
teñen moito parecido,
Os curas bautizan nenos
os taberneiros o viño.

Cantiga XXXIII

O caravel cando nace
chámanlle caraveliño,
tamén os fillos dos cregos
chámanlle ó pai señor tío.

Cantiga XXXII

Hei brinca-lo lume novo
que hei facer para San Xoán,
i hei de ir pola flor da auga

para de min meigas tornar.

Cantiga XXXI

Por ser noite de San Xoán,
noite de encantos e bruxas,
por ser noite de San Xoán,

téñoche medo, Maruxa.

Cantiga XXX

Madrugada de San Xoán,
madrugada a mais garrida,
que baila cando nace o sol
e ri cando morre o día.

Cantiga XXIX

Salto por riba
do lume de San Xoán,
pra que non me morda
nin cobra nin can.

Cantiga XXVIII

A folla do alcipreste

ela de verde non ruxe,

traballiño pode ser

correr atrás de quen fuxe.